Pierwszy raz udało mi się tam pojechać i mogę powiedzieć, że to niesamowite przeżycie. Wszyscy biegacze, dzieci (na rowerach) i psy na smyczach pobiegliśmy albo 6 km albo prawie 8 km (były dwie trasy: dla szybkich i wolniejszych) do Czarnego Stawu w Puszczy Niepołomickiej. Tam były wspólne życzenia i łamanie się opłatkiem. Rewelacyjny widok, ponad setka biegaczy składająca sobie wzajemnie życzenia. I nikt, zupełnie nikt nie miał problemu co komu życzyć, nawet jeśli kogoś widział pierwszy raz na oczy, bo przecież wiadomo czego można życzyć biegaczom.
Ci, którzy nie mogli przybiec, lub przybiegli, a nie chcieli biec z powrotem te 6 km (kontuzje, brak sił, ochoty itp) mogli wrócić busem, który specjalnie czekał przy Czarnym Stawie na takie jednostki.
Ja w jedną stronę przebiegłam, ale wracać się już bałam, bo noga jeszcze trochę pobolewa i obawiałam się, że kontuzja może się odnowić. Wtedy na marne poszłoby te moje 4 tygodnie niebiegania.
Zapakowałam się zatem do busa.
I tak mi się przypomina teraz jedna sytuacja w tym busie, a więc:
Jadę sobie busem znad Czarnego Stawu do miejsca gdzie zaczęliśmy bieg. Bus w połowie opanowany przez dzieci i psy w drugiej połowie przez biegaczy po przejściach (czytaj. z kontuzjami kopytek) i to zajmujących w owym busiku każdą wolną przestrzeń z bagażnikiem włącznie.
Z głośników płyną kolędy, a my się rozmarzyliśmy, że chcielibyśmy śnieg na święta. Za oknem oczywiście zero śniegu i 10 stopni na plusie i ktoś mówi, że będzie śnieg, ale na te drugie święta. Wielkanocne.
Padło więc pytanie, to kiedy wypadają te święta w 2016 r.?
Ktoś odparł, że tydzień po "Marzannie" i wszystko już było jasne. Haha - biegacze! Liczą czas zawodami biegowymi :)
fot. Anna Olesiak
fot. Niepołomice Biegają
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz