Trochę się bałam o mojego futrzaka, bo było bardzo gorąco i słonecznie, ale pomyślałam sobie, że najwyżej sobie dojdziemy spokojnie do mety, a przynajmniej będę miała na kogo zgonić ten fatalny czas i miejsce jedno z ostatnich.
Trasy nie znałam, bo jakoś się tym zupełnie nie interesowałam, a szkoda, bo w trakcie biegu się okazało, że ona płaska nie jest. Pierwsze 1.5 km było z górki, więc moja psa, jeszcze pełna energii, gnała ile sił w łapach, tak że pierwszy kilometr pokonałyśmy z czasem 4'51''. Próbowałam rozpędzoną bestię hamować, ale niestety więcej się umęczyłam niż jakbym puściła się pędem za nią więc po kilkudziesięciu metrach prób hamowania odpuściłam i przebierałam nóżkami tak szybko jak mogłam. Przez to złapała mnie mega kolka, która już została ze mną do mety, a poza tym jak się zbiegło w dół to trzeba było wyleź do góry, a moja psa zmęczona gnaniem i żarem lejącym się z nieba nie miała specjalnie ochoty na bieganie pod górkę, więc przez kolejne i zarazem ostatnie 1.5 km musiałam ją za sobą ciągnąć. Ale bieg ukończyłyśmy. O czasie nie będę pisać, bo nie warto. Noga pulsowała, ale jakoś specjalnie nie bolała, ani w trakcie, ani po biegu, ani tym bardziej (co jej się często zdarzało) na drugi dzień rano po wstaniu z łóżka, więc może ona już jest prawie naprawiona. Okaże się we wtorek, gdy pan doktor oglądnie płytkę z tomografii.
Wracając do biegu to organizacja świetna, medale ładne, a i towarzystwo, z którym byłam rewelacyjne, więc sobotnie popołudnie było bardzo udane.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz