Moja kota, sierściuch, który potrafi spać cały czas, wszędzie i w każdej pozycji, codziennie przychodzi do domu cała obwieszona kleszczami, jak choinka bombkami. Jedne już sobie znalazły miejscówki i zadowolone opijają się jej krwią, inne te mniej zdecydowane, jeszcze wędrują po sierści. Prawda jest taka, że kota wracająca z pola (małopolskiego pola, reszty Polski dworu, dworza, czy innego dziwnego określenia, no dobrze przyjmijmy, że z zewnątrz) najpierw odwiedza ze mną toaletę, gdzie zostaje oczyszczona z przyjaciół, a dopiero później zostaje wpuszczona "na salony". Zapytacie, czemu toaletę, a więc dlatego, że kleszcza nie tak łatwo ukatrupić, więc jak już mam taką bestię na pensecie to ją od razu wrzucam do muszli klozetowej i spuszczam wodę.
Ja nie wiem gdzie ona te kleszcze zbiera, jak większość swojego życia spędza śpiąc w domu. Tak naprawdę wychodzi na zewnątrz tylko po to aby załatwić swoje potrzeby fizjologiczne, rozprostować kości i przynieść mi na taras (zapewne w podzięce za opiekę) nadryzioną mysz czy ptaszka bez głowy.
Wracając do kleszczy, to aż strach wypuścić teraz dziecko z domu, bo od razu moja wyobraźnia częstuje mnie wizją boreliozy czy kleszczowego zapalenia mózgu.
Przez ostatnie kilka dni wiosna zamieniła się ponownie w zimę. Sypie co chwilę śnieg i jest zimno. Wszyscy marudzą, że Święta Wielkanocne za pasem (wszak mamy dzisiaj Wielki Czwartek), a tu tak paskudnie na zewnątrz. Wszyscy marudzą, a ja się cieszę, bo może natura sama zapanuje nad inwazją kleszczy i tym małym potworkom przemarzną te skorupiaste tyłki.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz